Adopcja DZIECKA starszego

Adopcja DZIECKA starszego

Dlaczego w Polsce najchętniej adoptowane są małe dzieci?

Dziecko starsze zamyślone
Adopcja dziecka starszego

Większość wniosków o przysposobienie małoletniego, składanych do polskich sądów rodzinnych, dotyczy dzieci małych, najczęściej niemowląt. Kandydaci na rodziców adopcyjnych zwykle starają się o adopcję dziecka do 3 roku życia. To właśnie o takie maluszki zabiegają pary kończące kurs adopcyjne.

Spośród 7 małżeństw, uczestniczących z nami w szkoleniu w ośrodku adopcyjnym, wszystkie deklarowały chęć adopcji małych dzieci do max. 3 – 4 roku życia. My również, chociaż na naszej drodze stanęły starsze dzieci –

Oto historia tej adopcji

Z czego to wynika?

Z jednej strony z uczestniczenia w życiu maluszka już od pierwszych miesięcy, czy lat jego życia. Wielu rodziców biologicznych dzieci nie zdaje sobie sprawy, jak cudowną sprawą jest opieka nad niemowlęciem. Fakt, że trochę wyczerpującą, ale tyle jest radości w utulaniu do snu, karmieniu, przewijaniu, zabawie, pierwszych krokach, czy pierwszych, wypowiedzianych przez dziecko słowach.

W przypadku adopcji dziecka starszego jesteśmy pozbawieni tych doświadczeń. Bezpowrotnie tracimy możliwość uczestniczenia w tym wczesnym etapie życia naszej córeczki, czy synka.

Trudniej też jest wyprowadzić starsze dziecko z różnego rodzaju towarzyszących mu schorzeń. Rehabilitacja od pierwszych miesięcy życia malucha, przynosi bardzo szybkie rezultaty. Później podjęta też jest zwykle skuteczna, ale zajmuje już znacznie więcej czasu.

Poznaj nasze książki o adopcji: Moje nowe życie po adopcji – historie dorosłych adoptowanych, Przewodnik po procedurach adopcyjnych, Rozmowy o adopcji (doświadczenia kobiet), „Adopcja oczami ojca. Wybierając jedną z nich wspierasz nasze działania 🙂

Kolejna rzecz to czynnik psychologiczny. Pobyt dziecka w placówce (zwłaszcza dłuższy) pozostawia ślad w jego rozwoju, może prowadzić do różnego rodzaju zaburzeń więzi, czy nagromadzenia negatywnych emocji. Jeszcze trudniejsza sytuacja występuje w przypadku przebywania dziecka w rodzinie patologicznej – zwłaszcza w takiej, gdzie podstawowe jego potrzeby są nagminnie niezaspokajane, np. gdy dziecko cierpi głód, czy jest bite, może to prowadzić do nawarstwienia różnych problemów, z którymi nie każdy rodzic adopcyjny chce i potrafi się zmierzyć.

W przypadku dziecka starszego ważna jest również jego chęć i gotowość na adopcję. Małoletni, który ukończył 13 lat musi nawet wyrazić zgodę przed sądem opiekuńczym. Bywa, że dzieci sprzeciwiają się adopcji. Jedną z takich przyczyn jest ciągły kontakt z rodzicem biologicznym, który pomimo pozbawienia praw rodzicielskich, zgodnie z prawem może dziecko nadal odwiedzać w ośrodku, w którym ono przebywa.

Inną przyczyną może być zbyt bliska więź z opiekunami zastępczymi, zwłaszcza jeśli jest ona dłuższa. Niechęć dziecka do adopcji może też wynikać ze strachu przed zmianą i kolejnym odrzuceniem.

Z każdym rokiem życia dziecka szanse na jego adopcję w Polsce niestety maleją, a postepowania o pozbawienie praw rodzicielskich toczą się „swoim rytmem”, sędziowie często po raz kolejny dają dodatkową szansę rodzicom biologicznym. Te sprawy często bywają trudne i niestety najbardziej cierpi tu dziecko.

W ostatnich latach coraz częściej organizowane są w Polsce kampanie informacyjne oraz telewizyjne promujące adopcję starszych dzieci. Organizowane są też w ośrodkach opiekuńczych specjalne dni otwarte. Możliwość spotkania z dzieckiem i bezpośredniego z nim kontaktu może przyczynić się do większej otwartości przyszłych rodziców adopcyjnych i zmiany ich oczekiwań co do wieku dziecka.