Przewodnik dla rodziców adopcyjnych

Przewodnik dla rodziców adopcyjnych

Przewodnik dla rodziców adopcyjnych

Błędy popełniane przez rodziców adopcyjnych

Adopcja dziecka to niezwykła przygoda, proces który przesądza o całym życiu. Co zrobić, by zakończyła się sukcesem w postaci kochającej i szanującej się rodziny?

Adopcja to tylko sposób w jaki dziecko trafia do rodziny. Nie przypomina jednak w pełni narodzin biologicznego potomstwa. Pewne różnice na zawsze pozostaną i będą miały wpływ na Wasze życie. Jedno powinno pozostać niezmienne. Podejście rodziców: bezwarunkowa miłość i świadomość, że jest to nasze dziecko już na zawsze i to bez względu na wszystko.

Przewodnik dla rodziców adopcyjnych

Dziś krótki przewodnik, czego rodzice adopcyjni nigdy nie powinni robić.

Opowiadać każdemu historię dziecka

Pamiętaj, że to nie jest Twoja historia, tylko Twojego Synka lub Córki. Nie musisz zaspokajać ciekawości wszystkich osób, które pytają o adopcję, o pochodzenie malca i jego rodziców biologicznych. Pozwól by to dziecko decydowało o tym, kiedy i z kim podzieli się trudnym doświadczeniem.

Denerwować się i być nieprzyjemnym oraz napastliwym, gdy ktoś zapyta o historię adopcji Twojego dziecka

Gdy tak będziesz reagować maluch wyczuje, że adopcja to coś nie do końca dobrego, czego trzeba się wstydzić i ukrywać przed innymi. Pamiętaj, że nikomu nie jesteście winni wyjaśnień, nawet nauczycielom czy sąsiadom. Wystarczy jeśli na pytanie odpowiesz grzecznie: „Uważam, że Twoje pytanie jest zbyt osobiste” lub  „A dlaczego chcesz to wiedzieć?”. To zwykle ostatecznie zamyka rozmowę.

Podkreślać, że chciałeś pomóc biednemu, dziecku, a adopcja to wyraz Twojej bezinteresownej miłości

Gdy słyszysz wkoło zachwyty nad Waszą dobrocią i bohaterstwem , bo zdecydowaliście się na adopcję – stań w prawdzie. Adopcja dziecka to nie jest bezinteresowna pomoc. Kierowałeś się własnymi pragnieniami, chciałeś mieć rodzinę, stać się mamą czy tatą. Warto o tym pamiętać, że to nie Ty uratowałeś dziecko, to ono uratowało Was i odmieniło Wasze małżeństwo.

Zachowywać się tak, jakby Twoje dziecko nie miało rodziców biologicznych

Twoja córka lub synek będą chcieli znać swoją historie. Tych pytań nie możesz ignorować, unikać lub udzielać na nie wymijających odpowiedzi. Nie powinieneś się też złościć lub być zazdrosny. Czas przed adopcją to ciemna dziura w sercu każdego Adoptusia. Pomóż mu choć trochę ją rozjaśnić, mówiąc wszystko co wiesz o rodzicach biologicznych. W przypadku dramatycznych historii, dostosowując przekaz do wieku dziecka.   

Oczekiwać wdzięczności lub uznania z racji adopcji

Przysposobienie dziecka to Twój świadomy i dobrowolny wybór, podyktowany osobistymi pragnieniami. Nie możesz traktować go w kategorii „długu”, który dziecko będzie musiało kiedyś spłacić.

Mówić, że to magiczne przeznaczenie, zrządzenie losu, że to Ty miałaś być mamą, czy miałeś być tatą dziecka i tylko przez przypadek urodziło się innym rodzicom

Pamiętaj, że z adopcją zawsze wiąże się dramat drugiej strony (uświadomiony lub nie). Czyjeś nieszczęście wynikające z uzależnień, przemocy w rodzinie, a może choroby i biedy. W takim kontekście trudno dopatrywać się wspaniałego planu Boga, który uczynił nieszczęśliwą jedną kobietę, byś ty mogła być szczęśliwa. Wystarczy, że przekażesz dziecku, jak bardzo je kochasz, że jest światłem Twojego życia, że cieszysz się, że masz zaszczyt być jego mamą czy tatą.

Myśleć o swoim dziecku, jak o adoptowanym

Choć maluch przybył do Waszej rodziny nieco inną drogą, to jest już Waszym dzieckiem i zasługuje na to, byście opuścili ten przymiotnik. To już nie jest adoptowane dziecko, tylko po prostu Wasze dziecko.

Przypisywać każdy problem i każde niepowodzenie adopcji

To, że Wasze dziecko było niegrzeczne, czy pobiło kolegę w szkole nie wynika z faktu przysposobienia. Nie możecie wszystkiego odnosić tylko do jednego. Pamiętajcie, że nie każdy problem jest kwestią adopcji i wynika z odziedziczonych genów. Im szybciej sobie to uświadomicie, tym szybciej będziecie mogli zmienić sytuację.

Byś może coś pominęłam. Czekam na Wasze komentarze 🙂 spróbujmy razem uzupełnić ten przewodnik dla rodziców adopcyjnych.

Zapraszam też na wpis o Historii adoptowanego dziecka.

4 thoughts on “Przewodnik dla rodziców adopcyjnych

  1. Pracuję z dziećmi adoptowanymi. Bardzo prawdziwe są zdania, które tu przeczytałam. Niestety, wcale nierzadkie są ,,przypadki”, gdy rodzice adopcyjni oddają dziecko. Bo np.swoim zachowaniem ,, zagraża” dzieciom, które już od kilku lat w tej rodzinie są. I nie jest istotne, czy naturalnym czy adoptowanym. A takie dzieci często,, testują” rodzinę, do której wchodzą. Podświadomie ,,sprawdzają” i podświadomie liczą, że zostaną w rodzinie ,, pomimo”. Gdy zostają ,, zwrócone, nierzadko kolejny raz, ich osobowość ulega takim deformacjom, że chyba by było lepiej, gdyby dorosły w placówce… Takie są moje doświadczenia. Decyzja o adopcji powinna być ostateczna. Moim zdaniem, oczywiście

    1. Strasznie to przykre. Chyba najgorszą rzeczą, jaką można zrobić dziecku, to je adoptować, a później oddać. Myślałam, że to się nie zdarza. Jak to dziecko ma sobie później poradzić z kolejnym odrzuceniem.

  2. Witam, w wiekszosci bardzo sluszne spostrzezenia. Nie zgodze sie jednak z faktem ze kazda osoba ktora chce adoptowac dziecko chce zostac mama lub tata i to jest powodem adopcji. Sa takie osoby ktore najzwyczajniej w swiecie chca dziecku dac ta szanse rozwoj w rodzinie nijezeli w osrodku .

    1. Zwykle nie ograniczamy się do jednej motywacji, tak i przy adopcji jest ich kilka. I nie ma nic w tym złego. Problem jest dopiero, gdy motywujemy adopcję tylko i wyłącznie chęcią pomocy dziecku. Ośrodki Adopcyjne odrzucają takich kandydatów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *